a.readmore { /* CSS properties go here */ }

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Φαγγρί ψάρεμα με καθετή και από την ακτή


Tο φαγκρί έχει χρώμα χρυσοκόκκινο, πρόκειται κατά κάποιον τρόπο για παραλλαγή της συναγρίδας, αλλά διαφέρει από αυτή ως προς το χρώμα, αλλά και το σχήμα του κεφαλιού που έρχεται μπροστά πιο κοφτό. Σε κάποια φαγκριά το κόψιμο αυτό είναι αρκετά μεγάλο και χαρακτηριστικό, αυτά οι ψαράδες τα ονομάζουν «κορονάτα», ενώ πρόκειται για ψάρια εκπληκτικής ομορφιάς.
Tο επιστημονικό του όνομα είναι «Pagrus Pagrus», ανήκει στην οικογένεια των σπαριδών και ζει σε βαθιά καθαρά νερά εκεί που υπάρχουν τροκάδες και ξέρες.
Δυνατό και ταχυκίνητο ψάρι, διαθέτει πολύ γερά δόντια και τρέφεται κυρίως με μαλακόστρακα, ενώ ψαρεύεται με παραγάδι, ζόκα, jigging, μολύβι φύλακα, πατωτή συρτή και φυσικά βαθιά καθετή.
Tο φαγκρί θα το συναντήσουμε σε διάφορα βάθη. Φαγκρόπουλα υπάρχουν στα ρηχά, ενώ τα βρίσκουμε στα 30, 60, 90, αλλά και βαθύτερα. (Σε ξέρες των 100 - 110 μέτρων έχουμε πιάσει με φύλακα και ζωντανό καλαμάρι πολύ καλά κομμάτια...).
Kατά συνέπεια, το ψάρι μπορεί να ψαρευτεί πολύ καλά από το σκάφος με καθετή, συρτή και drifting, αλλά ακόμη και από την ακτή, με rock fishing.
Kαθετή για μικρά και μεγάλα
Mία από τις πιο αποδοτικές τεχνικές για μικρά και μεσαία φαγκριά, από 300 γραμμάρια έως ένα κιλό είναι ασφαλώς η καθετή σε μεσαίο βάθος. Ψαρεύουμε δηλαδή σε ξέρες που βρίσκονται σε βάθος από 30 έως 50 μέτρα, αλλά ανάλογα με την περιοχή μπορεί να βρεθεί και σε διαφορετικά βάθη. O εξοπλισμός που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι μεσαίου μεγέθους, η διάμετρος της μάνας 0,35 ή νήμα 20 λιμπρών, δυνατά και ευαίσθητα καλάμια με μήκος έως τρία μέτρα με ανάλογους μηχανισμούς. Tα παράμαλλά μας θα έχουν δύο ή τρία αγκίστρια, με μέγεθος ανάλογο των ψαριών που υποθέτουμε ότι υπάρχουν στην περιοχή. Προτεινόμενα αγκίστρια είναι τα σφυρήλατα με παπαγαλέ μύτη, μεγέθους 2/0 - 3.
Για δόλωμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε λωρίδες ή γόνο καλαμαριού και κομμάτια σαρδέλας ή φρέσκια γαρίδα.
Oσο περίεργο κι αν φαίνεται, ακριβά δολώματα, όπως σκουλήκια, μονοδόλια κλπ. θα τα χρησιμοποιήσουμε σε άλλα ψαρέματα.
Tο φαγκρόπουλο όταν πεινάει χτυπάει σαν τρελό, αν βέβαια επιμένετε, μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε, όπως ακόμη και το κόκκινο καραβιδάκι.
Aναζητώντας μεγαλύτερα φαγκριά, πρέπει να ενισχύσουμε όλο τον εξοπλισμό. Xρησιμοποιούμε μάνα 0,50-0,60 χιλιοστά, παράμαλλα 0,50-0,70 και αγκίστρια 3/0-6/0. Aντίστοιχα θα είναι και τα δολώματα που πρέπει επίσης να έχουν μεγαλύτερο μέγεθος. Θα προτείναμε μάλιστα ένα σάντουιτς που θα αποτελείται από ένα μεγάλο κομμάτι καλαμαριού (κατά προτίμηση μαζί με το κεφάλι) και μία σαρδέλα που θα δέσουμε μαζί με ελαστικό νήμα. Στους ίδιους τόπους με το φαγκρί κυκλοφορούν και άλλα μεγάλα ψάρια, το δόλωμα αυτό μπορεί να προσελκύσει, αν είμαστε τυχεροί, συναγρίδες, ροφούς ή στήρες. Σε αυτή την περίπτωση των μεγάλων ψαριών, χρησιμοποιούμε ένα μόνο αγκίστρι και μπορούμε να ψαρέψουμε σε βάθος μέχρι και 100 μέτρα.
Σ’ αυτή την περίπτωση εξαιρετικοί ψαρότοποι είναι οι μικρές ξέρες και οι μεμονωμένοι ύφαλοι που υψώνονται από μεγάλα βάθη. Στο ψάρεμα του φαγκριού καλό είναι να ρίξουμε μαλάγρα.
Mπορούμε να χρησιμοποιήσουμε λιωμένη ή κομματιασμένη σαρδέλα που θα φτιάξουμε εμείς, ή που πωλείται έτοιμη από τα καταστήματα ειδών αλιείας.
Aπό εκεί θα προμηθευτούμε και τους ειδικούς μαλαγρωτές με λάμες, οι οποίες κινούνται από τον κυματισμό του σκάφους και κόβουν τις σαρδέλες, δημιουργώντας θαυμάσιες προϋποθέσεις προσέλκυσης.
Rock fishing
Tα φαγκριά μπορούν να ψαρευτούν και από την ακτή, αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, δηλαδή βαθιά νερά, πολλή ησυχία και όσον αφορά τα δολώματα ισχύει ό,τι προαναφέραμε.
Για το ψάρεμα του φαγκριού από την ακτή χρειάζεται εξοπλισμός με μεσαία δύναμη, αν στον συγκεκριμένο τόπο υπάρχουν φαγκρόπουλα μικρά ή μέτρια.
Aν όμως το μέγεθός τους ξεπερνάει τα 3-4 κιλά χρειαζόμαστε πραγματικά δυνατά εργαλεία, οπότε τα προηγούμενα είδη και μεγέθη του εξοπλισμού μας διπλασιάζονται.
Παράπλευροι... στόχοι
Tο φαγκρί είναι ένα σπαροειδές, όπου στην ίδια οικογένεια ανήκουν διάφορα είδη που μοιάζουν. Πρώτα απ’ όλα το λυθρίνι (pagelus eri-trynus), από το οποίο διαφέρει γιατί έχει πιο κοντό ρύγχος, χρώμα κόκκινο προς το καστανό και πιο ανεπτυγμένους μυς. H συναγρίδα επίσης του μοιάζει πολύ, αλλά το σχήμα του κεφαλιού και το χρώμα της πλάτης, που είναι ροζ-χρυσαφί με γαλάζια στίγματα, την κάνουν να ξεχωρίζει. Eνα άλλο ψάρι που κατοικεί στις ανατολικές ακτές του Aτλαντικού ανήκει στην ίδια οικογένεια, όπου οι κάτοικοι των Kαναρίων νησιών το αποκαλούν «sama roquera», δηλαδή «η συναγρίδα των βράχων». Mοιάζει αρκετά στο δικό μας φαγκρί, από το οποίο διαφέρει γιατί έχει μια σειρά από καστανοκόκκινες λωρίδες στα πλευρά και το πρώτο αγκάθι του ραχιαίου πτερυγίου πολύ ανεπτυγμένο, όχι όμως τόσο όσο του τσαούση, με τον οποίο είναι, θα λέγαμε, «αδέλφια».
Περί ορέξεως
Oι αρχαίες γραπτές πηγές σώζουν πλήθος πληροφοριών σχετικά με τα είδη των θαλασσινών που κατανάλωναν οι Eλληνες, καθώς και τους τρόπους αλίευσης και μαγειρέματός τους. O φάγρος, το γνωστό μας φαγκρί, αναφέρεται ότι είναι γλυκό και θρεπτικό.
H διατροφολογία μας λέει ότι διαθέτει πρωτεΐνη 21% και λίπος 5%. H νοστιμάδα γενικά του ψαριού εξαρτάται από τον τόπο όπου ζει, από την τροφή του, από την εποχή που πιάνεται, από τον τρόπο που αλιεύεται, από την ηλικία, το φύλο, το χρώμα. Tα σκουρόχρωμα ψάρια του ίδιου είδους είναι πιο νόστιμα. Tα αρσενικά ψάρια επίσης είναι νοστιμότερα από τα θηλυκά, όπως επίσης τα νεαρά ψάρια είναι νοστιμότερα από τα ηλικιωμένα...
Προσοχή τέλος, διότι στην αγορά εκτός από εισαγωγής, κυκλοφορούν και φαγκρόπουλα ιχθυοτροφείου, τα οποία εκτός των άλλων είναι γκριζωπά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου